Je fundament blijft altijd bij je.

Vandaag had ik een dagje vrij. Dat komt niet zo vaak voor. Ik néém het me wel voor, maar dan vult zo’n dag zich stiekem toch weer met “werkdingen”. Dat vind ik doorgaans helemaal niet erg, want werken is mijn passie. Maar vandaag had ik me echt voorgenomen om een nieuwe spijkerbroek te gaan kopen ipv werken, want dat was echt nodig:).

In de winkel kom ik heel toevallig mijn oud-collega Nelie tegen. Nelie was degene die mij opving toen ik 20 jaar geleden als broekie begon als junior loopbaan/re-integratieconsulent. Ze nam mij onder haar vleugels en deelde haar kennis van het vak en liefde voor het vak met mij. Ze was geduldig en oprecht geïnteresseerd, voor mij maar ook voor haar cliënten. Nelie was de eerste die mij leerde dat elk mens talenten had.

Maar ze leerde mij ook dat mensen niet altijd de zelfde kansen kregen in het leven:

Niet dezelfde stimulerende en veilige opvoeding.

Niet dezelfde opleidingskansen.

Niet dezelfde motiverende sociale kring.

Niet dezelfde psychische, lichamelijke en verstandelijke mogelijkheden.

En dat ze vaak, door deze start in het leven, niet meer zoveel zelfvertrouwen hadden en niet meer in zichzelf geloofden.

Van Nelie heb ik geleerd dat elk mens zijn/haar verhaal heeft, en dat dit verhaal maakt dat zij op een bepaalde manier naar zichzelf en de wereld kijken. Maar dat elk mens met een oprecht oor en iemand die in ze gelooft, ook weer in zichzelf kan gaan geloven en boven zichzelf uit kan stijgen.

JA, DAT WAS EN IS HET MOOIST AAN HET VAK VAN LOOPBAANCONSULENT!

Dat je ziet dat mensen boven zichzelf uit gaan stijgen.

Zichzelf en de omgeving op een positieve manier verbazen.

En anderen daarmee ook weer inspireren.

Nelie ging 10 jaar geleden met pensioen, na 40 jaar in het vak te hebben gezeten. Na haar pensioen heb ik haar niet meer gesproken. Tot vandaag.

Ik vroeg haar naar haar pensioen en hoe het met haar ging. Nelie vertelde dat ze na haar pensioen al snel weer wat om handen wilde hebben. Ze kwam terecht als vrijwilliger bij Humanitas. Daar hielp ze mensen die in soms uitzichtloze situaties terecht waren gekomen, zich te ontworstelen aan deze situatie. Vol passie, oprecht en zonder waardeoordeel zette Nelie zich hiervoor in. Ook had ze een blinde buurvrouw waar ze veel dingen samen mee deed. En het mooie was dat Nelie zei “Ondanks dat ze blind is, laat ze mij de pareltjes van het leven zien”.

Nelie is, naast mijn grote voorbeeld, voor mij hét voorbeeld van iemand die haar fundament goed kent. Je hoort me weleens praten over jouw fundament en dat dit het belangrijkst is om te weten als je richting wilt geven aan jouw loopbaan.
Jouw fundament is hetgeen je drijft. Dié zaken waardoor jouw baan je voldoening geeft en waar je écht het verschil kunt maken. Het is ook hetgeen het minst veranderbaar is in je leven, omdat jij in de kern niet of nauwelijks verandert.

En dat kan je zo goed zien in het loopbaanpad van Nelie. Ze heeft in haar werk altijd haar fundament kunnen gebruiken en toen ze eenmaal met pensioen was, ging ze dat weer doen. Niet omdat dat MOEST maar omdat ze dat WILDE. Omdat het haar voldoening gaf.

In een loopbaantraject gaan we eerst op zoek naar jouw fundament, om vervolgens te kijken waar dit het beste tot zijn recht komt. Zodat jij ook vol passie en met voldoening in je werk komt te staan.

Wil je daar meer van weten? Download dan de gratis Roadmap voor je loopbaan.

Wil je aan de slag met je loopbaan? Bekijk hier de opties.